Jak Bóg da - recenzja

Włochy, słoneczna stolica. Zamożna rodzina: pan domu jest znanym oraz cenionym, choć nieprzyjemnym i złośliwym kardiochirurgiem; jego małżonka zajmowała się wychowaniem dzieci, obecnie spędza czas na adoptowaniu kolejnych dzieci z Afryki. Córka, która wyszła za mąż, ale – ponieważ nie umie gotować – codziennie przychodzi na obiad i syn, mieszkający z rodzicami.

To właśnie Andrea zburzy spokój rodziny, pewnego dnia oznajmiając, że chciałby coś wyznać. Ojciec, ateista brzydzący się dyskryminacją, jest przekonany że jego syn jest homoseksualistą – a on sam będzie mógł udowodnić swoją otwartość i tolerancyjność. Życie jednak płata mu figla: Andrea chce zostać księdzem. Głowa rodu za wszystko obwinia charyzmatycznego księdza Pietro i zamierza udowodnić mu przestępstwo. Jego działania doprowadzą do zmian w myśleniu całej rodziny.

Komedia traktująca o sprawach ważnych i  ważniejszych? Film „Jak Bóg da” pokazuje, że taki zamysł może się udać. To ciepła i pełna humoru opowieść o przekraczaniu granic ustanowionych przez siebie i nauce patrzenia z innej perspektywy. Podpowiada nam także, że człowiek stworzony jest do działania – musi czuć, że ma cel w życiu.

Serdecznie zachęcam do obejrzenia tego filmu – jest tego wart; gra aktorska, świetne i błyskotliwe dialogi oraz dobrana sceneria i muzyka na długo zostają w pamięci.

Tytuł oryginalny: Se Dio vuole Reżyser: Edoardo Falcone Występują: Alessandro Gassman, Edoardo Pesce, Ilaria Spada Kraj produkcji: Włochy Premiera w Polsce: 26.08.2016
Premiera na świecie: 09.04.2015

Czas trwania: 87 min.

Zuzanna Ruszar

Pierniki i nie tylko

- czyli jak się bawią (uczą) najlepsi uczniowie

Wyjazdy naukowe to swego rodzaju nagroda dla najlepszych uczniów naszej szkoły – choć w pewnym sensie smutne jest, że tylko 25 osób zdobyło w ubiegłym roku szkolnym średnią 5,0 lub wyższą. Obóz naukowy – nieco inaczej niż na przykład rok temu – odbył się na początku roku szkolnego, w dniach 5-9 września 2016, w pięknym mieście Mikołaja Kopernika. Wspaniała kadra profesorska, czyli zawsze obecni prof. Marta Grębosz oraz prof. Przemysław Rojek, powiększyła swój skład o o. Mateusza Pindelskiego.

Chór podbija Warszawę!

Jak co roku, we wrześniu w Warszawie szkolna delegacja (nauczyciele, uczniowie oraz sztandar szkoły) brała udział w uroczystej inauguracji nowego roku szkolnego w Sanktuarium Matki Bożej Nauczycielki Młodzieży na Siekierkach. Po raz pierwszy jednak do współpracy – czyli oprawy muzycznej Eucharystii – zaproszono nasz chór szkolny, śpiewający pod batutą prof. Ryszarda Źróbka.

Wyjechaliśmy – razem z absolwentami oraz prof. Andrzejem Pracuchem, opiekunem tej wyprawy – w sobotę przed południem. Był to dzień przeznaczony na pobieżne choćby zadomowienie się oraz zwiedzenie stolicy (ograniczyliśmy się do okolic Krakowskiego Przedmieścia, choć kilka osób miało okazję posłuchać w ramach Narodowego Czytania powieści Henryka Sienkiewicza „Quo Vadis” w Ogrodzie Saskim), a także na próbę.

W niedzielę już po śniadaniu wyruszyliśmy na Siekierki, gdzie w pijarskiej szkole uczestniczyliśmy w rozpoczęciu XIII Forum Edukacyjnego dla nauczycieli, a także po raz ostatni powtórzyliśmy repertuar. Dzięki wspaniałej akustyce Sanktuarium nasz niewielki trzynastoosobowy chór było bardzo dobrze słychać. Warto dodać, że Eucharystię koncelebrowało wielu ojców pijarów z całej Polski – w tym o. Prowincjał Józef Matras – a przez cały czas jej trwania delegacje szkół pełniły wartę przy sztandarach.

Nasi zaufani informatorzy twierdzą, że tym występem chór odniósł pełen sukces. Życzymy starym i nowym członkom udanego sezonu i wielu niezapomnianych wrażeń – ten rok będzie obfitował w Wasze występy!

 Zuzanna Ruszar

P.S. Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć na stronie Szkoły.

Spotkajmy się w LOZP

Pierwszy września od lat przypomina nam o obowiązkach szkolnych. Jak co roku, tak i dziś zgromadziliśmy się w holu naszej szkoły, by przywitać nauczycieli, kolegów i koleżanki, a przede wszystkim serdecznie powitać nowych uczniów.
W imieniu redakcji życzę wszystkim Czytelnikom wielu radości, ale i owocnej nauki; kolegom maturzystom rozwagi w podejmowaniu ważnych wyborów, kolegom pierwszoklasistom - by lata spędzone w naszych murach zostały zapamiętane jako te pełne przyjaźni i pogłębiania ważnych wartości. Z kolei myśląc o drugoklasistach, mamy nadzieję, że najbliższe miesiące przybliżą ich do wyboru drogi życia bądź upewnią w postanowieniach, jakie do tej pory poczynili.
Niech nadchodzący rok szkolny obfituje w doświadczenia i radość, a także pomoże nam się doskonalić.

Zuzanna Ruszar